یک تمرین جالب از آقای بروک
بازیگر، در انتهای اتاق رو به دیوار مینشیند. در انتهای دیگر اتاق، بازیگر دیگری قرار گرفته که اجازه حرکت کردن ندارد و به پشت بازیگر اول مینگرد. بازیگر دوم باید بازیگر اول را به اطاعت از خود وا دارد. وقتی که بازیگر اول رو بر میگرداند، بازیگر دوم به غیر از صوت هیچ راهی برای تفهیم خواستههای خود ندارد و مجاز نیست از واژه استفاده کند.
غیر ممکن به نظر میرسد، اما شدنیست. این تمرین، به راه رفتن روی طناب به قصد عبور از ورطه میماند، اما ضرورت آن قدرت غریبی ایجاد میکند.
فضای خالی | پیتر بروک